Het was weer een lange rit, vanuit Chiang Mai zo’n 1200 km in 2 dagen en ook nog 500 km om onze visa te verlengen aan de grens met Burma, vervolgens door naar Bangkok, nog eens 500 km. Maar met gezellige mensen, gaat de tijd snel.
2 dagen waren we dus bij de mensen in het Dorp en hebben we uw bijdragen weer aan hen overhandigd en de blijde glimlach van de mensen in ontvangst genomen.
Ik heb het al vaker gezegd in mijn verslagen aan u, maar het gaat bijzonder goed met de mensen in Ons Dorp, dankzij de vele goede mensen in Nederland.
Op dit moment worden er 16 gezinnen gesponsord en krijgen 4 meisjes maandelijks een bijdrage uit het Studiefonds om te kunnen doorleren. 8 meisjes zijn kandidaat studentes, als ze van de high-school afkomen en de capaciteiten en de wil hebben om verder te willen leren. Het spreekt vanzelf, dat deze meisjes uiterst gelukkig zijn met de aan hen geboden kansen om de vicieuse cirkel te doorbreken, die al eeuwen lang over dit deel van Thailand ligt. Vroeg van school af,( het onderwijs is zeer matig) en aan het werk in Bangkok, geld overmaken aan de familie en jezelf opofferen.
Het Studiefonds is een betrekkelijk nieuw fenomeen in onze Stichting, omdat we op dit moment niet verder willen en kunnen met de sponsoring van gezinnen, omdat we anders een te grote organisatie worden met allerlei bijkomende kosten. Wij willen het geld echt alleen aan de mensen besteden. We doorbreken de vicieuse cirkel door beter en langer onderwijs aan te bieden aan de anders kansloze meisjes.
Joy (18 jaar) Ĕėn van de studentes, 2e jaars administratie.
“Zorgen” zijn er nog wel ! Mag ik u een paar voorbeelden geven ?
Mevrouw Na (weduwe).
Een van de eerste en meest aandoenlijke mensen, die geholpen werd, is Mevrouw Na. Weet u het nog ? Haar dochter en schoonzoon zijn overleden aan Aids.
Zij beantwoordt in feite niet meer aan de voorwaarden voor ondersteuning, omdat haar twee kleinkinderen niet meer in haar gezin zijn. Echterr zij leeft uitsluitend van het geld wat ze van haar sponsor, Han uit Nederland, krijgt. Gelukkig vindt Han het goed dat we hiermee doorgaan.
Han & mevrouw Na.......Doewee kan niet lachen !
Kandidaat studente. Prachtig meisje, kan goed dansen en zingen, vrolijk en levenslustig. Maar..............Wij verbaasden ons erover, dat zij kans zag om te lachen met haar mond dicht, hetgeen zeer ongewoon is in Thailand, dat immers het Land van de Glimlach wordt genoemd.Na een gesprek van ons met haar moeder, was zij bereid om haar mond even open te doen en zagen wij haar gebit en dat was inderdaad even schrikken. Haar kaak is veel te klein voor haar tanden en u kunt zich voorstellen wat voor een fietsenstallng je dan krijgt. Regulatie is dan de oplossing, maar ja............dat kost ongeveer 50.000 baht (1000 €). Ga er maar aan staan als arme Thai !!
Doewee, links + zusje en mama..
Zomer-cursus.
Zoals al meerdere malen door mij aangehaald, is het onderwijs in Thailand zeer matig en één van de laagst geklasseerde in Azie. Zo’n 90 % van de Engelse leraren is niet bevoegd. Tel uit je winst in een ver afgelegen dorp. Eerdere pogingen om met computers Engelse cursussen te geven op de school van het Dorp zijn mislukt, door te geringe know-how en te weing financiēn. Ons plan is nu, om in maart-april, als de scholen vanwege de grote hitte gesloten zijn, een zomer-cursus Engels te gaan organiseren in Chiang Mai. Daar is het minder warm en krijgen de meisjes, die veelal niet verder komen dan hun Dorp ook enig zicht op wat er nog meer in hun eigen mooie land te zien is. Plan is om met 3 of 4 van de huidige studentjes te beginnen. Vrijwilligers om les te geven zijn wel te vinden en ook kunnen we wel iets met de huidige computer technieken doen. Maar ja, het studiefonds budget willen we hier niet voor gebruiken. We moeten dus op zoek naar andere bronnen !
Tot slot: “Theo met de beroemde drieling van Daisha en de befaamde Thaise glimlach”om u namens de mensen uit het dorp, heel erg te bedanken voor uw goede gaven.
Tot een volgende keer.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten